Napis reklamowy wykonany przy pomocy neonu to najprostsza, a zarazem bardzo efektowna forma prezentacji podświetlanego firmowego loga. W okresie PRL-u neon odegrał znacznie ważniejszą rolę. Ten fakt udokumentował 60 lat temu Andrzej Wajda w filmie “Niewinni złodzieje”. Film obrazuje zmiany jakie nastały w naszej części Europy po upadku stalinizmu. W klubach zaczęto grać jazz, a ulice rozbłysnęły dziesiątkami kolorowych neonów, które odmieniły nasze życie. W tym kontekście neon był dla polskich miast jak powiew wolności. Na świecie nastąpił neonowy boom, a Polska w tym uczestniczyła, mimo że ciągle byliśmy za żelazną kurtyną. Jednocześnie neony były początkiem w polskiej reklamie okresu powojennego.
Pamiętajmy, że dopiero w 1955 roku na reklamę swoich punktów firmowych zezwoliło Ministerstwo Handlu Wewnętrznego. Wcześniej reklama była zabroniona. W 1956 roku było w Łodzi 30 zaledwie neonów. Masowa neonizacja Piotrkowskiej od Pl.Wolności do Nawrot nastąpiła dopiero w 1962 roku. W 1974 roku było w Łodzi blisko 500 reklam neonowych z czego 160 na ulicy Piotrkowskiej. Oprócz reklam komercyjnych były też neony “społeczno-polityczne”. Najbardziej znane z tego okresu były neony o treści: “Niech żyje klasa robotnicza”, “PZPR przodującą siłą narodu”, “Dobrze gospodarować oznacza oszczędzać”, “Zapobiegaj pożarom”.
Kryzys ekonomiczny wywołany falą strajków w 1980 roku spowodował problemy z prądem. Mimo, że neony są oszczędne w pobieraniu prądu władze postanowiły je wygasić. Dopiero z okazji wizyty papieża Jana Pawła II w Łodzi w 1987 roku wyremontowano i odrestaurowano w mieście 600 neonów. Na widokówkach Łodzi z tego okresu pojawiły się neony: “Kaskada”, “Central” czy sklep “Foton” na Pl. Wolności.
Producenci neonów
Początkowo jedynym producentem neonów w Łodzi było państwowe Przedsiębiorstwo Usług Reklamowych “Reklama”. Pozwolenie na rozwój rzemiosła w latach siedemdziesiątych przyczyniło się do powstania firm prywatnych zajmujących się reklamą. Produkcja neonów była dodatkowo wspomagana przez państwo niskim opodatkowaniem, ze względu na wykorzystywanie szkła w produkcji neonów. W tym okresie był to chyba jedyny surowiec dostępny bez konieczności posiadania wsadu dewizowego. Problemy sprawiały za to urządzenia rozruchowe i gazy szlachetne używane w neonach. Uboga była również gama kolorów jakimi świeciły neony. Poszczególne barwy uzyskiwano dzięki stosowaniu różnych gazów szlachetnych. Neon świecił na czerwono, ksenon na fioletowo, argon na niebiesko, a hel i krypton na biało. Dopiero później zaczęto stosować w produkcji neonów szkło barwione.
Neony animowane
Jednym z pierwszych neonów animowanych w Łodzi był neon “Teofil Dom Handlowy MHD”. Powstał on w połowie lat siedemdziesiątych, a w jego projekcie uczestniczyli twórcy filmów rysunkowych Semafor. Oprócz logo domu handlowego, neon posiadał animację klienta biegnącego do wejścia. Neonowe postacie jak klatki na kliszy filmowej zapalały się po kolei, przez co postać poruszała się.
Neonowe napisy reklamowe dziś
Lata 60. i 70. do dziś inspirują projektantów reklam neonowych. Wiele zleceń w swojej grafice nawiązuje do stylu retro z czasów PRL-u. Przecież reklama nie może być sztampowa i nudna. W swoim przekazie musi nieść ze sobą elementy zaskoczenia. Należy też zauważyć, że w XXI wieku pojawiło się również nowe znaczenie słowa “neon”. W grafikach artystów – plastyków występują prace, w których wykorzystywane są elementy przypominający świecący neon. Takie grafiki nazywane są neonami. Użytkownicy mediów społecznościowych często wykorzystują tego typu obrazki. Występują one również pod postacią GIF-tów i memów. Można przypuszczać, że wkrótce upowszechnią się one podobnie tak jak emotki. Dzięki temu popularyzacja grafiki neonowej szybko wpłynie na świat reklamy. Coraz więcej klientów zamawia neony nie tylko do ekspozycji loga firmy, ale i do zwykłych, drobnych napisów informacyjnych wewnątrz obiektu, typu: “wejście’, “wyjście”, strzałka do toalety, czy kasy. Współczesne neony mogą również służyć do ukazania wizji artystycznych. Tak to było w przypadku “Tęczy” Agnieszki Chojnackiej przygotowanej na Light Move Festival w Łodzi.
